Η Θεσσαλονίκη είναι η πόλη που γεννήθηκε το ραδιόφωνο. Εδώ το 1928 η δικτατορία του Μεταξά ιδρύει τον πρώτο επίσημο σταθμό, όπως μια άλλη δικτατορία πολλά χρόνια αργότερα θα κάνει την πρώτη τηλεοπτική εκπομπή.
Έχει προηγηθεί ένα χρόνο πριν η ηρωϊκή προσπάθεια ενός ηλεκτρολόγου-μηχανικού με πάθος, του Χρήστου Τσιγγιρίδη, που πειραματίζεται και στις 25 Μαρτίου του 1926 κάνει μια εκπομπή με δύο ακροατές έναν στην πλατεία Ιπποδρομίου και δεύτερος σε ένα αγγλικό καράβι στο λιμάνι. Το 1927 με την ευκαιρία της Β’ ΔΕΘ εισάγει έναν πομπό Siemens & Halske 400 Watt και με την βοήθεια του φίλου του Στέφανου Ελευθερίου υποδιευθυντού της ΔΡΥΝ-Βοτανικού (Διεύθυνση Ραδιοτηλεγραφικής Υπηρεσίας Ναυτικού) κάνει την πρώτη του επίσημη ραδιοφωνική εκπομπή από την Ναυτική Κεραία του Λευκού Πύργου, στην εθνική εορτή της 25ης Μαρτίου με Εθνικό Ύμνο, προσευχή, πατριωτική ομιλία και εμβατήρια.
Τον επόμενο χρόνο, που η Γερμανία ανανεώνει τους παλιούς σταθμούς, με υποθήκη το σπίτι του εγκαθιστά στον περίβολο της Γ’ ΔΕΘ τον πομπό του Μουλάκερ της Στουτγάρδης 1.5KW. Ο πρώτος ραδιοφωνικός σταθμός της Ελλάδας, των Βαλκανίων και της Νοτιοανατολικής Ευρώπης είναι πλέον γεγονός. Ξεκινάει τη λειτουργία του στην έναρξη της Γ’ ΔΕΘ το φθινόπωρο του 1928.
Ο Τσιγγιρίδης, ένας αληθινός πατριώτης στη διάρκεια του μεγάλου πολέμου δημιουργεί παρεμβολές και παράσιτα στον προπαγανδιστικό φασιστικό ραδιοφωνικό σταθμό του Μπάρι ενώ από το σταθμό ενημερώθηκαν οι Θεσσαλονικείς για την εισβολή των Ιταλών, καθώς το σήμα του ραδιοσταθμού Αθηνών δεν έφτανε στη Θεσσαλονίκη. Οι Γερμανοί φυλάκισαν τον Τσιγγιρίδη και προσπάθησαν να δουλέψουν στον σταθμό μόνοι τους. Ανίκανοι να το πετύχουν, έφεραν ξανά πίσω τον Τσιγγιρίδη, τοποθέτησαν κι έναν από τους μηχανικούς τους μαζί του για να μάθει να χειρίζεται τον σταθμό, κι επίσης κατέγραφαν κάθε κίνησή του μέσα στο σταθμό, όπως περιγράφει ο Κιοσέσογλου.
Ακολουθούν τα χρόνια της κρατικής ραδιοφωνίας. Το 1946, στις 25 Μαρτίου εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Θεσσαλονίκης με ένα φορητό πομπό τοποθετημένο πάνω σε αυτοκίνητο. Εκπμέμπει για λίγο και επανέρχεται δυο χρόνια αργότερα σε μόνιμη βάση. Τα Υπουργεία Τύπου και Συγκοινωνιών μεριμνούν για την εύρυθμη λειτουργία της ραδιοφωνίας. Τα οικιακά ραδιόφωνα είναι περισσότερα από 60.000 και η τρίμηνη συνδρομή ανέρχεται στις 9.000 δραχμές. 1949: Ιδρύεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων της Θεσσαλονίκης.
Στη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίζονται στην Ελλάδα οι ραδιοπειρατές που παίζουν μουσικές που δεν ακούγονται στο ελληνικό ραδιόφωνο καθώς και μηνύματα αντικαθεστωτικά. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου γίνεται ένα υπόδειγμα αντίστασης και παράδειγμα για μια σειρά πειράματα που θα ακολουθήσουν χρόνια αργότερα με το αίτημα της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας, όπως το Ράδιο-Αντίλαλος του Αντί και το Κανάλι 15 του Ρούσου Κούνδουρου, αλλά και τα πολιτικοποιημένα Ράδιο Ουτοπία- 107.7 και Ράδιο- Κιβωτός 92.5 στη Θεσσαλονίκη, ενταγμένα στον ευρύτερο αντεξουσιαστικό χώρο με πολλούς επώνυμους πίσω από τα ραδιόφωνα τους ανάμεσα τους και τον ιδρυτή του Μύλου Νίκο Στεφανίδη και τον Αντώνη Βλαβογελάκη.
Ακολουθούν τα χρόνια της κρατικής ραδιοφωνίας. Το 1946, στις 25 Μαρτίου εγκαινιάζεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Θεσσαλονίκης με ένα φορητό πομπό τοποθετημένο πάνω σε αυτοκίνητο. Εκπμέμπει για λίγο και επανέρχεται δυο χρόνια αργότερα σε μόνιμη βάση. Τα Υπουργεία Τύπου και Συγκοινωνιών μεριμνούν για την εύρυθμη λειτουργία της ραδιοφωνίας. Τα οικιακά ραδιόφωνα είναι περισσότερα από 60.000 και η τρίμηνη συνδρομή ανέρχεται στις 9.000 δραχμές. 1949: Ιδρύεται ο Ραδιοφωνικός Σταθμός Ενόπλων Δυνάμεων της Θεσσαλονίκης.
Στη διάρκεια της δικτατορίας εμφανίζονται στην Ελλάδα οι ραδιοπειρατές που παίζουν μουσικές που δεν ακούγονται στο ελληνικό ραδιόφωνο καθώς και μηνύματα αντικαθεστωτικά. Ο σταθμός του Πολυτεχνείου γίνεται ένα υπόδειγμα αντίστασης και παράδειγμα για μια σειρά πειράματα που θα ακολουθήσουν χρόνια αργότερα με το αίτημα της Ελεύθερης Ραδιοφωνίας, όπως το Ράδιο-Αντίλαλος του Αντί και το Κανάλι 15 του Ρούσου Κούνδουρου, αλλά και τα πολιτικοποιημένα Ράδιο Ουτοπία- 107.7 και Ράδιο- Κιβωτός 92.5 στη Θεσσαλονίκη, ενταγμένα στον ευρύτερο αντεξουσιαστικό χώρο με πολλούς επώνυμους πίσω από τα ραδιόφωνα τους ανάμεσα τους και τον ιδρυτή του Μύλου Νίκο Στεφανίδη και τον Αντώνη Βλαβογελάκη.
Τα δημοφιλέστερα πειρατικά ραδιόφωνα άνθησαν στη Θεσσαλονίκη στα χρόνια του ογδόντα. Το Ράδιο Ένα του Γιώργου Αλεξίου, οι 16 ώρες Θεσσαλονίκη, Το Πανόραμα 86, ο Μουσικός Δίαυλος, oι Μουσικές Επιλογές και φυσικά το Ράδιο Θεσσαλονίκη. Παράλληλα μια σειρά διαφορετικά πειρατικά ραδιόφωνα σαν τους Ακρίτες του Πόντου, τη Φωνή της Τούμπας ή το Τζάκσον Πάλας συμπλήρωναν τη γκάμα όλων των γούστων.