Πόσο καλά νομίζεις ότι ξέρεις την πόλη σου και τους ανθρώπους της. Αυτό το κουίζ έχει σκοπό να σε τεστάρει και να σου μάθει πολλά. >>
1. Που εκτίθεται η μοναδική ιστορική σύνθεση μιας τοιχογραφίας (νωπογραφία al fresco βυζαντινής τεχνοτροπίας) μήκους 36 μ. και ύψους 1,9 μ. του Πολύκλειτου Ρέγκου που γλίτωσε στο παραπέντε από την πλήρη καταστροφή όταν το παλιό θέατρο Κατερίνα κατεδαφίστηκε για την διάνοιξη της Γ’ Σεπτεμβρίου;
α. Στο Κρατικό Μουσείο σύγχρονης Τέχνης β. Στο Πολεμικό Μουσείο γ. Στην Εθνική πινακοθήκη Αθηνών
2. Τι έδειχνε η τηλεόραση το βράδυ του σεισμού του 1978;
α. Την πετυχημένη εκπομπή της ΕΡΤ1, « Να η ευκαιρία» β. Το σίριαλ «Λούνα Παρκ» γ. Ποδοσφαιρικό αγώνα Μουντιάλ Αργεντινής 3. Ποια ήταν η χρήση της εκκλησίας του Αγίου Αντωνίου στην τέλευταία περίοδο της Τουρκοκρατίας; α. Πτωχοκομείο β. Τζαμί γ. Τρελοκομείο
4. Πώς γνωρίστηκαν η Αλίκη Φερναντέζ και ο ανθυπολοχαγός Σπύρος Αλιμπέρτης, το περίφημο ζευγάρι που καθιέρωσε την Βίλα Μπιάνκα ως το σύμβολο του ρομαντισμού στην πόλη ;
α. Στο τραμ όταν η νεαρή καλλονή λιποθύμησε και ο ωραίος αξιωματικός έσπευσε να τη βοηθήσει. β. Σε ένα επίσημο χορό όπου τους σύστησε ένας κοινός τους φίλος και ερωτεύτηκαν με την πρώτη ματιά. γ. Όταν ο νεαρός Ανθυπολοχαγός έσπευσε να υπερασπιστεί την τιμή της, όταν δέχθηκε τα πειράγματα συναδέλφων του.
5. Ποιος μύθος συνοδεύει τον Τουρμπέ του Μουσά Μπαμπά στην Πλατεία Τερψιθέας;
α. Τα βράδια ακούγεται καλπασμός αλόγου και λένε ότι ο Άγιος Δερβίσης τριγυρνάει στην παλιά του γειτονιά. β. Αν προσκυνήσεις προς την Ανατολή (ή αντίστοιχα κάνεις τον σταυρό σου, την μέρα του Αγίου Γεωργίου, που είναι ο αντίστοιχος Άγιος του Μουσά Μπαμπά για τους Χριστιανούς, η προσευχή σου θα «πιάσει» τόπο. γ. Το μαυσωλείο κτίστηκε στη θέση ενός παλιού τεκέ- μοναστηριού Μπεκτασήδων δερβίσηδων που έπεσαν σε δυσμένεια επί Σουλτάνου Μαχμούτ Β’ και το εγκατέλειψαν. Ορισμένες φορές με την ανατολή του ηλίου οι κάτοικοι ακούν μουσική, ένα στοιχείο άμεσα συνδεδεμένο με την άσκηση της λατρείας των μοναχών.
6. Πώς θα ονομαζόταν η Πλατεία Αριστοτέλους σύμφωνα με τα σχέδια του Εμπράρ;
α. Πλατεία Αριστοτέλους την ονόμαζε από τον αρχικό της σχεδιασμό. β. Πλατεία Μεγάλου Αλεξάνδρου γ. Πλατεία Ολύμπου
7. Ο Πρόεδρος της Κριτικής επιτροπής στο 20ου Φεστιβάλ του 1979, ο γλύπτης και ακαδημαϊκός Βάσος Φαληρέας έχασε αιφνιδίως τη ζωή του κατά τη διάρκεια του φεστιβάλ. Με ποιον τρόπο;
α. Τροχαίο στην παραλιακή β. Καρδιακή προσβολή στο δωμάτιό του στο Μακεδονία Παλάς γ. Έπεσε στην σκάλα της Ε.Μ.Σ. με αποτέλεσμα ένα ισχυρό χτύπημα στο κεφάλι.
8. Ποιο είναι το Τσαούς Μοναστήρ, που πήρε το όνομά του από τον διοικητή Τσαούς Μπέη, που το προστάτευε με ισχυρή φρουρά, αφού οι μοναχοί διατηρούσαν ισχυρούς δεσμούς φιλίας με την Αυλή του Σουλτάνουκαι μάλιστα λέγεται ότι βοήθησαν τον Μουράτ Β΄να αλώσει την πόλη;
α. Μόνη Βλατάδων β. Μονή Λατόμου (Όσιος Δαυίδ) γ. Μονή Ιωάννη του Προδρόμου
9. Τι έρεε από τους τρεις κρουνούς του Συντριβανιού την ημέρα των εγκαινίων του, τον Σεπτέμβριο του 1889, προς τέρψιν των περαστικών;
α. Σιρόπι από βύσσινο β. Ανθόνερο γ. Γάλα
10. Ποια πλατεία της Θεσσαλονίκης χρησίμευε για χρόνια ως γήπεδο ποδοσφαίρου για τους πιτσιρικάδες της εποχής; Εκεί έμαθε να παίζει μπάλα και ο Κούδας.
α. Πλατεία Αριστοτέλους β. Πλατεία Διοικητηρίου γ. Πλατεία Δικαστηρίων (νυν Αρχαίας Αγοράς)
Παρακάτω οι λύσεις:
Λύσεις: 1.β, 2.γ, 3.γ, 4.α, 5.α, 6.β, 7.β, 8.α, 9.α, 10.β
Κύα Τζήμου, parallaximag.gr
To παπούτσι του Καρύδα, πρωταγωνιστής σε εξώφυλλο της parallaxi που φωτογράφισε η αείμνηστη Χρύσα Νικολέρη Δεν ήταν η πρώτη φορά που φωτογραφήθηκε άνθρωπος εκεί πάνω.
Το επονοµαζόµενο «παπούτσι του Καρύδα» στροβιλίζόταν για δεκαετίες στον αριθμό 52 της Εγνατίας, λάμποντας τα βράδια και δίνοντας µια glam νότα στην πόλη. Ταξίδεψε κατά παραγγελία του κ. Καρύδα από το Λας Βέγκας, όπου κατασκευάστηκε από την εταιρία Yesco, µε αεροπλάνο µέχρι την Αθήνα και έπειτα µε τρένο µέχρι το σταθµό του, την οδό Εγνατίας 52, στέγη τότε του καταστήµατος υποδηµάτων Καρύδας και αργότερα, το 2002, της Fena, που το ανακαίνισε. Σήμα κατατεθέν της πόλης εντυπωσίαζε τους επισκέπτες, µέχρι και το γάλλο Πρόεδρο Ζισκάρ ντ΄Εστέν, που το φωτογράφησε το 1975.
Μιλήσαμε με την κυρία Μαρία Παπαδοπούλου, 73 ετών σήμερα, αρχικά καθαρίστρια στο υποδηματοιποιείο του κ. Καρύδα και μετά πωλήτρια. Ξεκίνησε να δουλεύει εκεί το 1974. “Ο κύριος Καρύδας πήγε ένα ταξίδι στην Αμερική τη χρονιά που έπιασα δουλειά, το θυμάμαι. Είδε το παπούτσι σε μια πόλη που δεν θυμάμαι το όνομά της και αποφάσισε να παραγγείλει ένα ίδιο. Τότε ηλεκτρολόγος του καταστήματος ήταν ένας κ. Κώστας από τον Πελεκάνο Κοζάνης. Τον έστειλε λοιπόν στην Αμερική να το παραγγείλει και να το φέρει. Από τη στιγμή που το τοποθέτησαν πάνω από το κατάστημα, το καθάριζα μια φορά το μήνα. Ήμουν νέα τότε δεν με φόβιζε το ύψος. Κατέβαζα την ασφάλεια, έβγαινα στο γείσο, το έπλενα με το λάστιχο και το σαπούνιζα και μετά σκούπιζα τα λαμπάκια καλά. Αυτό το έκανα για 9 χρόνια, μετά χήρεψα και ο κ. Καρύδας μ΄έκανε πωλήτρια για να προλαβαίνω τα παιδιά μου. Ήταν καλοί άνθρωποι οι Καρυδαίοι, τους χρωστάω πολλά. Βγήκα στη σύνταξη το 2000. Μετά άλλαξε εκεί το μαγαζί…”
Το larger than life παπούτσι κοντεύει τα δύο µέτρα σε συνολικό ύψος και τα δυόµισι σε µήκος, το τακούνι του έχει ύψος 150 πόντους και πάνω του καµαρώνουν 780 λαµπάκια, σβηστά πια εδώ και 3 χρόνια, από τον Σεπτέμβρη του 2010, που η Fena οδηγήθηκε στην χρεωκοπία. Κοιτώντας το σήμερα, θυµάται κανείς την ηµέρα που το πρωτοαντίκρυσε, όταν το γοβάκι άστραφτε και προκαλούσε τα βλέμματα. Θεωρείται, πλέον, διατηρητέο µνηµείο, αφού ο Οργανισμός της Πολιτιστικής Πρωτεύουσας 1997 το ανακήρυξε Νεώτερο Μνημείο απαγορεύοντας την αποκαθήλωσή του από το σημείο. Παρόλο που το γοβάκι είναι ο ορισμός του κιτς πολύ θα θέλαμε να το ξαναδούμε να λάμπει.
Το παπούτσι που είδε ο κ. Καρύδας στο ταξιδι του στην Αμερική έλαμπε περιστρεφόμενο στο Λας Βέγκας. Η εταιρία Yesco είχε κατασκευάσει το παπούτσι και εκεί έκανε την παραγγελία του. Το δίδυμο γοβάκι ήταν σήμα κατατεθέν του καζίνου Silver Slipper που λειτούργησε από το 1950 μέχρι το 1988. To 1968 αγοράστηκε από τον δισεκατομμυριούχο Χάουαρντ Χιουζ έναντι 5,4 εκ. δολλαρίων. Ο Χάουαρντ Χιουζ εκείνη την εποχή αγόραζε ακίνητα στο Λας Βέγκας και ήταν ήδη ιδιοκτήτης του καζίνου The Frontier, ακριβώς απέναντι. Ο μύθος λέει ότι τα φωτάκια από το γοβάκι ενοχλούσαν τον Χιουζ που προσπαθούσε να κοιμηθεί απέναντι και έτσι αποφάσισε να αγοράσει το καζίνο και να ησυχάσει από το εκτυφλωτικό ψηλοτάκουνο παπούτσι που συν τοις άλλοις υποπτευόταν πως έκρυβε μια κάμερα στη μύτη του και από κει τον παρακολουθούσε η κυβέρνηση αφού παρατήρησε ότι το γοβάκι μετά από κάθε πλήρη περιστροφή έκανε μια στάση στοχεύοντας το ρετιρέ του καζίνο στο οποίο διέμενε. Μην ξεχνάμε ότι ο Χάουαρντ Χιουζ αντιμετώπιζε ψυχολογικά προβλήματα και υπέφερε από μανιοκατάθλιψη.
Αμέσως μετά την πώληση του καζίνου, το γοβάκι αποκαθηλώθηκε, ο μηχανισμός του καταστράφηκε και το γοβάκι βρέθηκε σε μια μάντρα με τα αζήτητα “διακοσμητικά” της “αμαρτωλής πόλης”. Το 1988, το Καζίνο πουλήθηκε και κατεδαφίστηκε για να γίνει πάρκινγκ. Στα 2009, η πινακίδα του Silver Slipper μαζί με το γοβάκι αποκαταστάθηκαν και σήμερα κοσμούν μαζί με άλλα “μνημεία” την Las Vegas Boulevard North.
Η πόλη της Θεσσαλονίκης έχει ανάγκη από έναν οργανωμένο σχεδιασμό όλων των εμπλεκόμενων φορέων, υπό την εποπτεία της πολιτείας, που θα οδηγούν σε προσεισμικές βελτιώσεις σε καίρια σημεία του πολεοδομικού συγκροτήματος και σε πρωτοβουλίες πολιτικής προστασίας, καθώς στο ενδεχόμενο ενός ίδιου μεγέθους σεισμού, ή μεγαλύτερου από αυτόν του 1978, οι επιπτώσεις και οι ζημίες θα είναι πολύ μεγαλύτερες, εξαιτίας της αλλαγής που υπέστη ο πολεοδομικός ιστός (κτιριακά, πληθυσμιακά, συγκοινωνιακά, στην ανάπτυξη νέων δικτύων κ.α.), τόσο σε έκταση, όσο και σε γήρανση.
Την επισήμανση έκαναν επιστήμονες και μηχανικοί από το ΑΠΘ, το ΙΤΣΑΚ και το ΤΕΕ, σε μία επετειακή εκδήλωση για την συμπλήρωση 40 χρόνων (20-6-1978) από τον μεγάλο σεισμό της Θεσσαλονίκης, και η οποία φιλοξενήθηκε στο κτίριο του ΤΕΕ, στο πλαίσιο του 16ου Πανευρωπαϊκού Συνεδρίου Σεισμικής Μηχανικής που φιλοξενείται για πρώτη φορά στην Θεσσαλονίκη, με τη συμμετοχή πάνω από 1.500 συνέδρους (διοργανώνεται από το Ελληνικό Τμήμα Αντισεισμικής Μηχανικής - ΕΤΑΜ - της Ευρωπαϊκής Ένωσης Σεισμικής Μηχανικής, σε συνεργασία με το τμήμα Πολιτικών Μηχανικών του ΑΠΘ). Σεισμολόγοι και μηχανικοί παρουσίασαν θέματα σχετικά με τον σεισμό του 1978 και την πρόοδο που έχει επέλθει από τότε σε ότι αφορά την ενίσχυση της αντισεισμικής προστασίας της πόλης, των υποδομών και της κοινωνίας, αλλά και σε επιστημονικό και ερευνητικό επίπεδο.
Ο καθηγητής Γεωμηχανικής του ΑΠΘ και πρόεδρος της Οργανωτικής Επιτροπής του Συνεδρίου, Κυριαζής Πιτιλάκης, τόνισε ότι πρέπει να περιμένουμε και να σχεδιάσουμε για έναν σεισμό που θα είναι μεγαλύτερος από αυτόν του 1978, και πρόσθεσε ότι το ζήτημα της πολιτικής προστασίας του πολεοδομικού συγκροτήματος της Θεσσαλονίκης ανήκει στην πολιτεία, η οποία είναι ήδη ενήμερη για τις μελέτες που έχουν γίνει και αφορούν για το είδος και το μέγεθος των ζημιών, τα προβλήματα που θα προκύψουν στην υδροδότηση, στις συγκοινωνίες, στο λιμάνι, αλλά και σε ανθρώπινες ζωές.
"Σε ότι αφορά τις υποδομές και τον δομικό ιστό της πόλης έχουν γίνει διάφορες μελέτες, οι οποίες έχουν φτάσει σε μία σειρά από αποτελέσματα, που δίνονται σε επίπεδο χαρτών για το που θα γίνουν ζημιές, πόσες θα είναι - πόσα θα είναι τα κίτρινα σε ποσοστό, πόσα τα κόκκινα - ανά περιοχές, που θα έχουμε προβλήματα στην ύδρευση, που θα σπάσουν αγωγοί, ποιες γέφυρες θα έχουν προβλήματα μικρά ή μεγάλα, τι θα γίνει στο λιμάνι κοκ. Αυτά έχουν κατατεθεί, οπωσδήποτε υπάρχουν κάποιες αβεβαιότητες γιατί η κάθε μελέτη γίνεται με κάποιες υποθέσεις. Ο μελλοντικός σεισμός της Θεσσαλονίκης θα είναι μεγαλύτερος από το 1978, ή τουλάχιστον πρέπει να περιμένουμε και να σχεδιάσουμε για έναν σεισμό που θα είναι μεγαλύτερος. Δεν ήταν τόσο μεγάλος ο σεισμός εκείνος από άποψη καθαρά σεισμολογικών χαρακτηριστικών. Επομένως με τις μελέτες που υπάρχουν και στηρίζονται ακριβώς σε μία πιο καλή γνώση για το τι περιμένουμε, θα έχουμε ζημιές. Εφόσον είναι γνωστές οι ζημιές περίπου, με όποιο βαθμό αβεβαιότητας, η πολιτεία αυτό που πρέπει να κάνει είναι να πάρει τις μελέτες αυτές και να δει πως μπορεί να βελτιώσει προσεισμικά τόσο τις υποδομές όσο και κάποια κρίσιμα κτίρια, όπως σχολεία" είπε χαρακτηριστικά.
Στην παρουσίασή του, ανέφερε ότι με βάση ένα πιθανό σενάριο ενός μεγαλύτερου σεισμού (λαμβάνοντας υπόψη ότι ο στατιστικός αριθμός της μέσης περιόδου επαναφοράς μίας σεισμικής καταστροφής είναι τα 475 χρόνια) η σεισμική διακινδύνευση του κτιριακού ιστού - όπως είναι σήμερα - υπολογίζεται και κατανέμεται στο 66% σε κίτρινα, στο 4% σε κόκκινα, και στο 30% σε πράσινα. Ταυτόχρονα, θα υπάρξουν προβλήματα σε υποσταθμούς της ΔΕΗ, αστοχίες σε αγωγούς και δεξαμενές στο δίκτυο ύδρευσης, μερική ή πλήρης αστοχία σε κάποιες υποδομές του λιμανιού, προβλήματα προσβασιμότητας στα νοσοκομεία, ενώ το κόστος των ζημιών εκτιμάται ότι θα φτάνει τα 20 δισεκατομμύρια.
Ο κ.Πιτιλάκης, δήλωσε, ότι το ρήγμα του Ανθεμούντα (κοντά στην Περαία) θα πρέπει να μας φοβίζει περισσότερο από αυτό του 1978 (ρήγμα Βόλβης), αφού βρίσκεται πιο κοντά στην Θεσσαλονίκη, ενώ εκτίμησε ότι το ενδεχόμενο μεγαλύτερου σεισμού μπορεί να προκαλέσει καθιζήσεις έως και 30 εκατοστά στο λιμάνι και στην περιοχή του Καλοχωρίου.
Ο καθηγητής Γεωφυσικής του ΑΠΘ, Κώστας Παπαζάχος, τόνισε ότι γνωρίζουμε την σεισμικότητα στην περιοχή, τι κινδύνους δημιουργεί, τι επιπτώσεις θα έχει στην πόλη, τι σεισμικές κινήσεις πρέπει γίνουν και πως πρέπει να χτίσουμε την πόλη, ωστόσο, υστερούμε σημαντικά στην προεπένδυση για τη μείωση των επιπτώσεων ενός σεισμού. "Το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι ότι ο υφιστάμενος ιστός της πόλης, κυρίως στο κέντρο, γερνάει συνεχώς. Αν το '78 λοιπόν ήταν ο ιστός 30 ετών, για την επόμενη 20ετία - 30ετία, που πρέπει να σχεδιάσουμε, θα είναι ένας ιστός 80 ετών. Η γήρανση αυτή μειώνει συνεχώς τα ποιοτικά χαρακτηριστικά των κτιρίων. Αυτά ποτέ δεν κατασκευάστηκαν για να ζήσουν 200 χρόνια. Δεν υπήρχαν οι προδιαγραφές. Αν δεν περάσουμε σε μία λογική ενίσχυσης και σταδιακής αποκατάστασης του πολεοδομικού ιστού σε βάθος πολλών δεκαετιών είναι σίγουρο ότι αυτή η γήρανση δεν θα οδηγήσει σε καλή συμπεριφορά, όταν και όποτε γίνει ο επόμενος σεισμός. Επίσης, η πόλη έχει λιγότερους χώρους για να πάει ο κόσμος, είναι περισσότερο κτισμένη και επιβαρυμένη, άρα η διαχείριση του πληθυσμού είναι πολύ πιο δύσκολη" είπε.
Επίσης, αναφέρθηκε και στα ρήγματα - γνωστά και ενεργά - που βρίσκονται κοντά στην πόλη και δεν αποκλείεται να δώσουν νέους μεγάλους σεισμούς. "Ξέρουμε ότι έχουν γίνει μεγαλύτεροι σεισμοί στην περιοχή μέχρι και 7 βαθμών (Θρακομακεδόνες) και ότι υπάρχουν ρήγματα πλησιέστερα στην πόλη, που μπαίνουν σχεδόν μέσα σε αυτήν, όπως το ρήγμα του Ανθεμούντα (που περνά μέσα από τον Θερμαϊκό και βγαίνει απέναντι στην Βεργίνα, όπου ενώνεται με το ρήγμα του Αλιάκμονα). Είναι ένα μεγάλο ρήγμα που πιθανώς συνδέεται με τον σεισμό του 1759, αλλά τότε δεν υπήρχαν καταγραφές. Ενα τέτοιο ρήγμα - που είναι πολύ πιο κοντά στην πόλη - μπορεί σαφέστατα να οδηγήσει σε σεισμούς, όχι μεγάλης διάρκειας, αλλά υψηλότερων επιταχύνσεων. Δεν θα πρέπει να νομίζουμε ότι ο σεισμός του '78 είναι το ταβάνι σε ότι αφορά την σεισμική επικινδυνότητα για αυτή την πόλη" τόνισε.
Ο πολιτικός μηχανικός και ομότιμος καθηγητής του ΑΠΘ, Γιώργος Πενέλης, θύμισε στην αρχή της εκδήλωσης ότι ο σεισμός του 1978 ήταν μεγέθους 6,5 βαθμών και σημειώθηκε 20 χιλιόμετρα ανατολικά της Θεσσαλονίκης (Βόλβη) σε εστιακό βάθος 8 χλμ, ενώ καταγράφηκε από τον επιταχυνσιογράφο που βρισκόταν στο ξενοδοχείο City - έναν από τους τέσσερις που διέθετε τότε η χώρα. Την εποχή εκείνη η πόλη είχε 66.000 κτίρια, εκ των οποίων το 65% κατασκευασμένα από οπλισμένο σκυρόδεμα. Μετά τον σεισμό - που είχε 49 νεκρούς και 220 τραυματίες - το 4,5% των κτιρίων χαρακτηρίστηκαν κόκκινα και το 21% κίτρινα.
Πηγη:http://www.typosthes.gr/
Την Παρασκευή 25 Μαΐου θα τελεστεί η κηδεία του ηθοποιού, που έφυγε το βράδυ της περασμένης Κυριακής.
Το πρωί της Παρασκευής, στις 10.30 θα μεταφερθεί ,στον Ιερό Μητροπολιτικό Ναό Μεταμορφώσεως του Σωτήρος στην Καλαμαριά, η σωρός του εκλιπόντος για τον τελευταίο αποχαιρετισμό.
Η εξόδιος ακολουθία θα ψαλεί στις 12 το μεσημέρι στον Ιερό Ναό και ο ενταφιασμός στα γίνει στο Δημοτικό Κοιμητήριο Καλαμαριάς .
Η οικογένεια του εκλιπόντος γνωστοποιεί ότι, αντί στεφάνων επιθυμεί δωρεές στα «παιδικά χωριά «SOS Ελλαδος» Alpha Bank
Iban: GR 6501 4084 608460 0200 2000170. Πληροφορίες για τα παιδικά χωριά : κ Νικολέττα Μπερμπερογλου 2310 226 644
Ο σπουδαίος κωμικός άφησε την τελευταία του πνοή στα 78 του έτη.
«Έφυγε» από την ζωή ο Βασίλης Τριανταφυλλίδης, γνωστός και ως Χάρρυ Κλυνν.
Ο ηθοποιός τα τελευταία χρόνια ζούσε μόνιμα στη Θεσσαλονίκη, καθηλωμένος σε αναπηρικό καροτσάκι και με σοβαρά αναπνευστικά προβλήματα.
Σύμφωνα με τις πρώτες πληροφορίες, η κηδεία του θα γίνει την Πέμπτη.
Η ζωή του Χάρρυ Κλυνν
Γεννήθηκε στην Καλαμαριά Θεσσαλονίκης στις 7 Μαΐου του 1940 από φτωχή οικογένεια Πόντιων προσφύγων, τον Νίκο και την Κυριακή Τρανταφυλλίδη. Εξαιτίας δυσμενών οικονομικών συνθηκών, ωθήθηκε στην εργασία από την ηλικία των 5 χρόνων. Παράλληλα φοιτούσε στο Δημοτικό Σχολείο και στο Γυμνάσιο Kαλαμαριάς και αργότερα στο Πέμπτο Γυμνάσιο Αρρένων Θεσσαλονίκης. Η συμμετοχή του σε μια βραδιά ταλέντων του Γιώργου Οικονομίδη αλλάζει τη ζωή του, καθώς, εκτός από το πρώτο βραβείο, "κερδίζει" την πρόταση του Οικονομίδη να τον ακολουθήσει στην Αθήνα.
Για τρία χρόνια ο Οικονομίδης υπήρξε δάσκαλος και οδηγός του. Παράλληλα με τις δραματικές του σπουδές στη σχολή του Π. Kατσέλη, εμφανίζεται περιστασιακά σε κοσμικά κέντρα, όπως το «Kάστρο», ο «Bράχος», το «Tροκαντερό», το «Άλσος», και το «Γκρην Παρκ». Στη συνέχεια άρχισε να δουλεύει σε διάφορες ταβέρνες, αναψυκτήρια και καμπαρέ, που ανθούσαν εκείνη την εποχή, για μια τριετία ως πρώτος νουμερίστας και παρουσιαστής προγράμματος. Μετά τη συμμετοχή του σε δύο ταινίες («Γάμος αλά Ελληνικά» και «Τα 201 Καναρίνια») στις αρχές της δεκαετίας του 1960 και τις πρώτες του θεατρικές εμφανίσεις στα θέατρα Ακροπόλ και Χατζηχρήστου, άρχισε να γίνεται πιο γνωστός.
Το 1964 ταξιδεύει για μερικές εμφανίσεις στο Μόντρεαλ. Αυτή η περίοδος της ζωής του κράτησε 10 χρόνια όπου δούλεψε στις HΠA και στον Kαναδά, σε κέντρα τις ελληνικής διασποράς, σε καφεθέατρα ως stand up comedian (νέο τότε είδος, που μετέπειτα το εισήγαγε στην Ελλάδα), ως ηθοποιός σε underground παραστάσεις και παράλληλα ως συγγραφέας σατιρικών κειμένων. Συνεργάζεται επίσης για πολλά χρόνια με το περιοδικό «Playboy», την εφημερίδα «Daily Worker», το «Village» και το «On the double». Στο Σικάγο παντρεύεται τη γυναίκα του, Χαρίκλεια και εκεί αποκτά το πρώτο από τα 3 του παιδιά, τον Νίκο. Την περίοδο αυτή του προτάθηκε να παίξει και στη γνωστή ταινία «Καμπαρέ», την οποία προσφορά τελικά δεν δέχτηκε.[εκκρεμεί παραπομπή] Αργότερα στο Μόντρεαλ απέκτησε τον δεύτερο του γιο Αποστόλη, ενώ η κόρη του Κορίνα γεννήθηκε στην Αθήνα.
Γυρίζει στην Ελλάδα το χειμώνα του 1974 και πρωτοεμφανίζεται στις μπουάτ της Πλάκας, στον «Aιγόκερω» και μετά στο «Zυγό» και τη «Διαγώνιο». Ύστερα δούλεψε στα νυχτερινά κέντρα «Διογένης», «Δειλινά» και «Στορκ». Άρχισε να γίνεται ευρύτερα γνωστός με την κυκλοφορία του πρώτου του δίσκου «Για δέσιμο», που κυκλοφόρησε από τη δισκογραφική εταιρεία Columbia το φθινόπωρο του 1978. Αυτός και οι υπόλοιποι δίσκοι του κρατάνε για χρόνια τις πρώτες θέσεις στα δισκογραφικά charts και οι ταινίες του σπάνε όλα τα ρεκόρ των εισιτηρίων.[εκκρεμεί παραπομπή] Οι εμφανίσεις του στην τηλεόραση του χαρίζουν τον τίτλο του εμπορικότερου καλλιτέχνη της χιλιετίας σύμφωνα με την AGB[εκκρεμεί παραπομπή]και οι παραστάσεις του στα θέατρα Ορφέας, Άλσος, Δελφινάριο και Μινώα κ.ά. καταρρίπτουν κάθε προηγούμενο εισπρακτικό ρεκόρ.[εκκρεμεί παραπομπή]Το 1998 παρουσιάζεται η πρώτη του ζωγραφική έκθεση στον «Εικαστικό Κύκλο». Από το 2006 μένει μόνιμα στη γενέτειρά του Καλαμαριά, γράφει βιβλία (κυκλοφορούν 12 βιβλία του), παίζει θέατρο, ζωγραφίζει (8 ατομικές εκθέσεις) και ηγείται της μείζονος αντιπολίτευσης στο Δήμο Καλαμαριάς.